We kregen een bericht van een vader. Hij heeft omgang met zijn dochtertje Anna (8 jaar), maar merkt dat het erg lastig is om stappen te zetten met de moeder van zijn dochtertje. We weten dat er altijd twee kanten van een verhaal zijn. Maar we willen toch laten zien waar een ouder zoal tegen aan loopt.
Deze ouders hebben bij ons begeleiding gericht op het verbeteren van de onderlinge communicatie in het belang van Anna. Toen de casus bij ons binnen kwam was het duidelijk dat Anna in een loyaliteitsconflict zit en echt tussen haar ouders in staat.
Wat inmiddels al is ingezet:
– een groepsapp (allereerst met begeleiding erbij), waarin ouders een overdracht kunnen schrijven of bijzonderheden naar elkaar kunnen sturen omtrent Anna.
– speltherapie voor Anna om haar te helpen uiting te geven aan haar gedachtes en gevoelens (dit heeft de verwijzer al ingezet voordat de casus bij ons kwam).
In gesprekken met moeder kwam naar boven dat zij vindt dat Anna zelf kan aangeven wanneer ze een uitbreiding van de omgang wil. Vader geeft aan dat hij dit erg lastig vindt. Naar zijn mening is het niet goed om deze verantwoordelijkheid meer te leggen bij een kind van 8 jaar oud. Hij vindt dat ze als ouders hierover moeten beslissen en ervoor moeten zorgen dat er structuur en regelmaat is voor Anna. Hij wil Anna niet het gevoel geven dat ze moet kiezen tussen haar ouders. Moeder geeft aan dat Anna vaak geen zin heeft om naar vader te gaan.
Moeder geeft in gesprek aan dat vader niet communiceert over regels voor Anna wat ze wel en niet mag. Vader geeft aan dat er op dit moment inderdaad geen duidelijke afspraken zijn. En dat hij hierin zijn vaderhart volgt. Hij geeft aan dat hij zijn dochter bijna niet ziet. Dus als hij haar ziet wil hij haar een fijne tijd geven. Hij geeft aan dat hij het moeilijk vindt om hierin geremd te worden. Maar als het naar alle redelijkheid met hem besproken wordt, hij wel open staat om hier iets mee te doen.
De voorbeelden van hierboven geven de klassieke voorbeelden weer waar gescheiden ouders vaak tegenaan lopen.
– kind staat tussen ouders in en krijgt de onenigheid van ouders te veel mee. Waardoor kinderen het gevoel krijgen dat ze moeten kiezen tussen papa of mama.
– kinderen kunnen vaak wel aangeven wat ze wel of niet willen. Maar wanneer ouders gescheiden zijn is het heel erg lastig voor een kind om te kiezen en raken ze al snel in een loyaliteitsconflict. Het is ontzettend belangrijk om als ouders beslissingen te nemen en het kind hier buiten te laten. Kinderen kunnen bijvoorbeeld beslissen waar ze mee willen spelen, maar niet of ze bij papa of bij mama willen/moeten zijn. Dat beslissen jullie als ouders.
– ouders moeten een manier van communiceren vinden dat werkt voor allebei (schriftje dat wordt overhandigt bij de overdracht, WhatsApp, e-mail). Zoek samen uit wat voor jullie allebei werkt.
– ga (met behulp van een begeleider) met elkaar op papier zetten welke afspraken jullie belangrijk vinden. Dit wordt ook wel het Ouderschapsplan genoemd. Wanneer de communicatie tussen jullie stroef verloopt is het belangrijk de afspraken gedetailleerd op te schrijven. Belangrijk hierbij is dat bijvoorbeeld na een jaar gekeken wordt of de afspraken in het Ouderschapsplan nog actueel genoeg zijn of dat er afspraken moeten worden gewijzigd.
Ik wil graag afsluiten met de wens van vader;
Om dit verhaal af te sluiten, wil ik graag nog één ding kwijt. Als ouder, als vader, doet het mij pijn wanneer Anna het gevoel krijgt loyaal te moeten zijn aan slechts één ouder. Ik kan mij voorstellen dat zij zich hierdoor onder druk gezet voelt. Ik hoop dat wij alles zó kunnen uitwerken, dat we dit gevoel bij Anna weg kunnen nemen. Ik zou graag willen dat zij zowel bij moeder, als bij mij zich geliefd kan voelen en weet dat er geen strijd is. Ik hoop dat wij duidelijke afspraken kunnen maken, hier consequent in zijn, en daarmee een stukje zorg van Anna weg kunnen nemen. Zij verdient een stukje regelmaat en vastigheid.
