Het zijn bijzondere tijden waarin wij leven. Het Corona virus heeft ons leven op zijn kop gezet. Wij moeten enkele maanden (misschien langer) geïsoleerd leven en zo min mogelijk sociale contacten hebben. In mijn werk als omgang begeleider is dat erg lastig. Ouders willen hun kinderen graag zien en de kinderen hun papa of mama ook.

Sinds het RIVM heeft geadviseerd om thuis te werken en sociale contacten zoveel mogelijk te vermijden geven wij omgangsbegeleiding via videobellen. Ik neem u graag mee in mijn werkdag tijdens de coronacrisis.

Op een zonnige zaterdag ochtend had ik weer een omgang met moeder en dochter. Met ouders is afgesproken dat ik hen allebei bel. Dochter wordt voorbereid op het videobellen en vader vertrekt vervolgens uit de kamer. Moeder en dochter hebben normaal gesproken om de week een uur omgang. Wij houden dezelfde tijden aan met videobellen. Moeder wordt in dit traject begeleid om aan te sluiten op het niveau van haar dochter en om haar dochter niet te belasten met haar eigen zorgen. Moeder en dochter hebben lange tijd met elkaar gekletst. Af en toe heb ik even ingegrepen om het onderwerp te veranderen die moeder aansneed. Het was een fijn gesprek tussen moeder en dochter. Na het videobellen heb ik nog met moeder het gesprek geëvalueerd. Moeder geeft aan dat ze het heel moeilijk vindt om haar dochter nu niet fysiek te zien. Ik toon begrip voor deze moeilijke situatie en geef haar complimenten over hoe ze het gesprek met haar dochter heeft aangepakt. Ik zie vooruitgang in de manier waarop moeder met haar dochter communiceert. Ik geef haar nog wat tips mee voor de volgende keer en sluit het gesprek af. Ik bel vader en dochter terug om te bespreken hoe het is gegaan. Ik heb vader geïnformeerd dat het gesprek rustig is verlopen. Dochter geeft aan dat ze wel moest wennen dat ze haar moeder nu alleen via videobellen kan zien. Normaal gesproken lopen ze een stukje of gaan ze een spelletje doen. En dat kan nu niet.. Ik geef aan dat ik me goed kan voorstellen dat het allemaal anders voelt. Ik stel voor dat dochter komende week nadenkt of/en welk spelletje ze kunnen doen via videobellen. Dat vindt ze een goed idee!

En nu op naar mijn tweede omgang. Moeder en vader zitten in een vechtscheiding en er is veel onrust in het gezin. Mijn taak was om de relatie tussen Lars (11) en vader te herstellen. Lars is een jongen die zijn emoties vaak uit in woede aanvallen. Hier begeleid ik hem in en we proberen vaak voor te bereiden waar we het over gaan hebben. Het helpt Lars wanneer gesprekken voorspelbaar verlopen. Lars wilde graag naar het omgangshuis komen. Moeder wilde het videobellen niet thuis laten plaatsvinden, omdat het idee dat moeder de stem van vader zou horen haar al angstig maakt. Tevens stelde Lars elke omgang 1 of 2 vragen aan vader over het verleden. Deze vragen kon hij onder mijn begeleiding stellen, zodat ik hem persoonlijk kon opvangen als hij zijn emoties en gedachten op een extreme wijze zou laten zien. Ik had de emotie en gedachten kaarten, waar ik veel mee werk, al klaar gezet.

Voor het omgangshuis heb ik Lars opgehaald, uiteraard op minimaal 1,5 meter afstand. Moeder zou gaan winkelen en vervolgens buiten bij het speeltuintje wachten tot we klaar zijn. Moeder vertelde dat Lars vrolijk is op deze zonnige dag en dat ze na de omgang samen een wandeling gaan maken in het bos.

Voordat de omgang begon gingen moeder en Lars er vanuit dat het gesprek een half uurtje zou duren.  Onze ervaring is dat een omgang via videobellen zorgt voor een wat kortere spanningsboog bij kinderen. Waar je normaal een spelletje gaat doen, moet je met videobellen wat creatiever zijn in je activiteiten. Lars zat op de bank en op een meter afstand stond de tablet, zo kon ik beide gezichten zien. Vader en Lars kletsen gezellig met elkaar . Ook ik merk dat Lars vandaag goed in zijn vel zit. Lars bekijkt de woonkamer van vader en vader stelt vragen wat hij allemaal heeft gedaan, zijn schoolwerk, enzovoorts. Na een half uurtje viel het gesprek stil. Ik stelde voor of ze een galgje willen spelen. In ons omgangshuis is er een krijtboard waarmee Lars kan tekenen en schrijven. Lars en vader vinden dit een goed idee. Lars heeft eerst een aantal woorden bedacht, daarna was vader aan  de beurt. Vader liet een groot A4 vel zien waarop hij het galgje en de letters liet zien. Toen vader of kind even niet uitkwamen stelde ik voor of ik de leider een hint wilde geven. Na een half uur waren ze dit spel ook zat. Vader en kind hebben besloten om de omgang te beëindigen. Aan het gesprek was te merken dat er niet zoveel meer te vertellen was. Ik heb met Lars afgesproken dat hij mij aankijkt wanneer hij wil stoppen. Ik stel nog een laatste vraag aan vader en geef aan dat het tijd is om weer gedag te zeggen. Ze hebben naar elkaar gezwaaid en lachen naar elkaar. Lars geeft aan dat het leuk was! Hij vond het leuk om de woonkamer van vader te zien en hij was apen trots dat hij gewonnen had met galgje. Met moeder heb ik afgesproken dat we de volgende dag evalueren hoe het is gegaan. Wanneer Lars en ik naar beneden lopen geef ik aan dat het videobellen goed is verlopen. Lars vertelt dat hij galgje heeft gespeeld en rent naar de speeltuin. Nadat ze hoorde dat Lars een fijn video omgang heeft gehad, was ze opgelucht en gingen ze samen naar het bos om te wandelen. De omgangen verliepen regelmatig onrustig, waardoor Lars geregeld woede aanvallen kreeg. Ik ben met Lars in gesprek gegaan en daar kwam naar voren dat hij zich niet fijn voelt bij alle vragen die vader stelt. We hebben afgesproken dat we gaan voorstellen om samen wat te gaan doen in plaats van zoveel te praten. Dit heeft het contact tussen Lars en zijn vader aanzienlijk verbeterd. Ook moeder geeft aan dat Lars de laatste tijd veel prettiger gedrag vertoont. Voor een kind kan zo’n ogenschijnlijk kleine verandering heel veel teweegbrengen. Dit laat me weer beseffen hoe belangrijk het is om echt te luisteren naar het kind.